ถ้าลองค้นหาคำว่า “เหงา” ใน Google เราคงจะพบเรื่องราวเกี่ยวกับความเหงามากมาย ไม่ว่าจะเป็นวิธีแก้เหงา กิจกรรมทำยามเหงา หาเพื่อนคุยแก้เหงา ขึ้นมาเป็นร้อยเป็นพันหัวข้อ แม้แต่บทเพลงก็ยังมีการพูดถึงความเหงาอยู่มากมาย ดูเหมือนว่า ความเหงาจะเป็นสิ่งที่หลายคนไม่ต้องการเอาซะเลยจริง ๆ ความเหงามันน่ากลัวขนาดนั้นหรือเปล่า มีแต่คนที่ใช้คำเหงาเป็นข้ออ้าง เพื่อที่จะได้รู้สึกผิดน้อยลงเมื่อทำผิด
เราลองมารู้จักกับความเหงากันดีกว่า ความเหงาเป็นความรู้สึก หน่วง ๆ อึน ๆ ไม่ได้สุขมาก ไม่ได้ทุกข์มาก แต่รู้สึกโดดเดี่ยว ซึ่งความโดดเดี่ยวนี้ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรัก บางคนมีคนล้อมหน้าล้อมหลังมากมาย แต่ยังรู้สึกเหงา แท้จริงแล้วความเหงาเกิดจาก การรู้สึกขาดความใส่ใจ ขาดที่พึ่ง จะเห็นคนไม่น้อยที่บ่นว่าเหงา แม้จะอยู่ท่ามกลางเสียงอึกทึกครึกโครม หรือบางที ความเหงาเกิดขึ้นเมื่อคิดถึงใครสักคนหนึ่ง ที่เรารู้สึกว่า เราไม่ได้สามารถมีเขาอยู่ข้าง ๆ เราได้ มันเลยเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกเหงาที่สุด
ฟังดู ความเหงาก็ดูไม่ใช่เรื่องที่ดีสักเท่าไหร่ แต่ทำไมถึงอยากให้เป็นเพื่อนกับมันละ
ความเหงา ไม่ได้น่ากลัวหรอก แต่การใช้ความเหงามาเป็นข้ออ้างในการทำความผิดนี่น่ากลัว บางคนมีแฟนอยู่แล้วแต่อยู่ห่างไกลกัน หรือแฟนมีเวลาให้ก็ใช้คำว่าเหงามาเป็นข้ออ้างที่จะมีคนเพิ่มเข้ามา เพื่อเติมเต็มในส่วนที่บอกตัวเองว่าอยู่ไม่ได้แน่ ๆ หรือหลายคนที่ชีวิตไม่เคยโสดเลยเพราะไม่สามารถอยู่แบบคนเดียว ไม่มีแฟน ไม่มีคนไปไหนมาไหนด้วยไม่ได้ เลยเลือกที่จะคบกับใครก็ได้แต่ขอให้ตัวเองไม่ว่างเท่านั้น สุดท้ายมานั่งเสียใจเองว่า คบกับใครก็คบได้ไม่นาน เพราะไม่ได้ศึกษากันดี ๆ และหวั่นไหวง่ายเพราะการกลัวความเหงานั้นเอง
หากเราลองมามองความเหงาดี ๆ ช่วงที่ความเหงาเข้ามาเป็นช่วงที่เรามีเวลาอยู่กับตัวเองมากที่สุด มีเวลาได้รู้ความคิดของตัวเอง ได้ฟังเสียงของตัวเอง เป็นช่วงเวลาได้ทบทวนตัวเอง บางทีช่วงชีวิตของคนเราอาจจะต้องการช่วงเวลาที่ได้คิด ไตร่ตรอง เพื่อปรับปรุงและพัฒนาตัวเองก็ได้ ลองปล่อยให้ตัวเองได้เหงาดูบ้าง ถ้าหากเราอยู่กับมันได้ ใจของเราก็จะแข็งแรงขึ้น และสามารถตั้งรับกับเรื่องราวต่าง ๆ ได้
ความเหงา เป็นเพียงโหมดหนึ่งของความรู้สึกคนเราเพียงเท่านั้น วิธีแก้อยู่ที่ใจของเราเอง ไม่มีใครสามารถทำให้เราหายเหงาได้อย่างแท้จริง หากเราไม่แก้ด้วยตัวเราเอง เพราะวันใดก็ตามที่เราหาใครสักคนมาแค่เพื่อแก้เหงา วันนึงถ้าเขาหายไป เราก็ต้องหาคนใหม่ ๆ มาแก้เหงาของเราอีกอยู่ดี จะดีกว่าไหม ถ้าเราอยู่กับมันได้ด้วยตัวเราเอง
ลองเป็นเพื่อนกับความเหงาดูสิ แล้วจะรู้ว่า “ความเหงา” น่ารักกว่าที่คิดนะ
